Dışarıda uyumak nasıl bir deneyimdi?
İlk hafta açık havada uyumak güzeldi; yıldızları seyrediyorduk, denizin sesini dinliyorduk. Sonra sivrisinekler ısırmaya başlayınca işin eğlenceli kısmı tamamen ortadan kalktı. Nem yüzünden sabahları ıslak kalkıyorduk. Zaten en büyük sıkıntılardan biri hiçbir zaman kuru kalamamanız. Sabah ıslaksınız, sonra kuruyorsunuz, yarışmalar yüzünden tekrar ıslanıyorsunuz. Dışarıda uyumanın güzel bir tarafı olduğunu söylemek gerçekten zor.
Örümcek veya böceklerden korkmuyor muydunuz hiç?
Korksanız bile alışıyorsunuz. Onlarla uğraşmazsanız, onlar da sizinle uğraşmaz. Dolayısıyla çok da kötü olmadıklarını biliyorsunuz.
Peki yengeçler?
Yengeçler gerçekten can sıkıcıydı. Gece battaniyenin içine girip üzerinizde yürüyebiliyorlardı. “Çiki çiki” diye gece yürüme seslerini duyuyorsunuz ve bu gerçekten sinir bozucu bir durum.
Sağlığınız ve cildiniz nasıl etkilendi?
Sabun yoktu mesela. Deniz ve güneş yüzünden başımın derisi yandı neredeyse… Bu arada harika bir medikal ekip var adada, sağlık problemi yaşandığında hemen müdahale ediyorlar. Bir hafta saç derimin iyileşmesi sürdü. Bu arada doktor bana ilaç verdi ve tok karnına alınması gerekiyordu. Tüm gün aç gezerken o ilaçları nasıl aldığımı bir düşünün… Tabii ilacın vücutta etki etmesi normalden daha uzun sürdü.
Tuvalet konusu nasıl oluyordu?
Bir kere adada tuvalet kağıdı diye bir şey yok. Ormana gidip yapıyorduk; erkekler bir tarafa kadınlar diğer tarafa. Orada şunu öğreniyorsun; sağlıklı olmak için hayatta bazı şeylere hiç gerek yokmuş meğerse. Tuvalet kağıdı veya sabun gibi hayatımın olmazsa olmazlarını haftalar boyunca hiç kullanmadık. Ve sonra sağlık kontrolünden geçtiğimizde tüm değerlerimiz iyi çıktı. Şu hayatta insan tek bir sırt çantasıyla yaşayabiliyormuş; işte bunu öğrendim. Orada bulunduğum süre boyunca ne aynam vardı ne de makyaj malzemelerim, olduğum gibiydim.
Benim katıldığım yarışmada kesinlikle yemek verilmiyordu. Zaten yemek veriliyor olsa insanlar bu kadar kiloyu nasıl verebilir… Dağhan 14, Cengiz 12 kilo verdiler. Bu insanlara yemek verildiyse bu kadar kilo nasıl gidebilir? Duygu’nun mesela verecek yağı kalmadı hatta artık kaslardan veriyor diye düşünüyorum.
Hiçbir yerde söylemediğim bir şeyi size itiraf edeceğim; eleme gecesi adadan ayrılacağım için üzülmekten çok korktum. Çünkü adadayken güvendeydik, dış dünyaya kapalıydık. Oysa elenirsem dışarıda benimle ilgili ne düşündüklerini öğrenecektim. Dışarıda olup bitenler beni ürküttü, kendimi çok savunmasız hissettim. Ya beni sevmedilerse diye endişelendim… Farklı bir kültürden geliyorum sonuçta, beni yanlış anlamış olabilirlerdi.
Peki kaşlarınızı da almıyor muydunuz?
Güneşten sararıyordu ve siz sanki kaşlarımız alınmış gibi görüyordunuz. Vücut için ise tıraş bıçağı veriyorlardı, ben almadım çünkü tüylerim güneşte hemen sarardı. Bu arada verilen tıraş bıçağı da sadece bir tane, yarışmanın sonuna kadar bu bıçakla idare etmek zorundasınız. Eğer denizde bu işlemi yapmaya kalkarsanız “Testere” filminden sahneler ortaya çıkabiliyordu.
Gelelim asıl meseleye; açlık…
24 saat boyunca sadece yemek düşünüyorsunuz. Bizim ekibin de gece rüyalarını sadece yemekler süslüyordu. Ben normalde bu kadar rüya görmezdim; bir Burak’ı görüyordum bir yemeği. Yarışmaya ilk katıldığımda fark ettiyseniz popo ve kalça bölgem büyüktü ama zamanla inceldi. Bazen enerji kazanalım diye Hindistan cevizi yiyorduk.
Yarışmacılara kameralar kapalıyken yemek verildiğine dair iddialar var…
Benim katıldığım yarışmada kesinlikle yemek verilmiyordu. Zaten yemek veriliyor olsa insanlar bu kadar kiloyu nasıl verebilir… Dağhan 14, Cengiz 12 kilo verdiler. Bu insanlara yemek verildiyse bu kadar kilo nasıl gidebilir? Duygu’nun mesela verecek yağı kalmadı hatta artık kaslardan veriyor diye düşünüyorum. Ki bu durum hepimiz için geçerliydi; belli bir süre sonra yeterli besini alamadığmız için kaslar yakmaya başlıyoruz. Vitaminleri alamadığımız için sürekli bir şeyleri unutuyorduk.
Devamı diğer sayfada
