Esneyebilmek önemli
Sağlıklı bir “biz olma” hali için tolerans göstermek ve esneyebilmenin önemli olduğunu vurgulayan Uzm. Psk. Asena Yurtsever, “Sıklıkla görülen bir sıkıntı da ben olma noktasında diretmek nedeniyle biz olamamak. Diğerinin bireyselliği görememe ya da hatayı kabul etmemesi söz konusu oluyor. Bazı kişiler hatayı ‘biz’e ve ‘ben’e yapılan çok büyük bir darbe gibi görüyor. Oysa adı üstünde hata… Her insan sıklıkla hata yapar. Bir arkadaşımız hastalanır, çok üzülürüz ama bir türlü arayamayız. Bir dostumuzun doğum günüdür, arayamayız. Bu gibi hataları kişisel algılamaya başlayınca ilişki zedeleniyor. ‘Sen bunu yapmadın, ben de şunu yapmayacağım’ gibi tavırlar başlıyor. O zaman ortada biz kalmıyor. Düşman bir sen ve ben oluyor. İşte bu da ben olmanın negatif bir boyutu… Biz olmak gerçekten ruhumuzu vermek, yeni bir kişi olmak yeni bir boyuta geçmek değil. Ama yoldan geçen 100 kişiye sorun, kadınların çoğu bir ilişki yaşamaya başladıktan sonra kız arkadaşlarının yüzde 90’ını kaybetmiştir. Erkekler de aynı şekilde…”
Nefes aldırmayan “BİZ”ler
Uzm. Psk. Asena Yurtsever, toplumumuzda kıskanmanın sahiplenmek gibi yaşandığını ve “Ne kadar sahip çıkıyorsan o kadar nefes aldırmayacaksın” yaklaşımının yaygın olduğunu vurguluyor. Kuaföre giden eşi ya da sevgiliyi kuaföre kadar götürüp işi bitince kapıdan almak, günde yirmi kere “sevdiği” için aramak gibi davranışlar özellikle çiftlerden biri bu konudan rahatsızsa ilişkide sorunlara neden oluyor. Uzm. Psk. Yurtsever, “Kendi başına sinemaya giden kaç kişi görüyorsunuz? Eşinin ya da sevgilisinin işi varken sinemaya gitmek isteyen kaç kişi bunu yapabiliyor? Gitmeyen kişi diğeri için orada biriyle karşılaşır mı, aklı birine takılır mı ya da telefonu kapalıyken gerçekten sinemada mı olacak diye düşünüyor. Oysa sağlıklı bir ilişkide isteyen sinemaya gidiyor, o sırada işi olan da bunları dert etmeden çalışmaya devam ediyor” diyor.
Önce ben, sonra biz
Uzm. Psk. Yurtsever, biz olma halinin tarifini şöyle yapıyor: “En iyi biz olma hali her iki tarafın da ben olmasına izin verilen, her iki tarafın da özgür kararlar almada birbirini desteklediği bir biz olma hali. Bir çift düşünelim, biri ABD’ye yerleşmek istiyor, diğeri ülkesinde kalmaktan mutlu. ‘Biz’ olmayı başaran çiftler şöyle yapıyorlar; diyelim ki biri için ABD’de çok iyi bir iş fırsatı var, belli bir süre orada kalıp geri dönmeyi planlıyorlar. Orada yaşarken biri diğerine, ‘Ben burada çok mutluyum, kalmak istemiyorsan sen geri dön’ demiyor. ‘Evet çok güzel vakit geçiriyorum ama belirlediğimiz süre doldu, biraz da Türkiye’ye dönüp senin kariyerinle ya da ailenle ilgilenme vaktin’ diyebiliyor. Biz olamayan çiftlerde ise biri kalıp diğeri dönüyor ya da dönmek veya kalmak isteyenin sebeplerini aşağılamak söz konusu oluyor; ‘Özlediğin aile de aile olsa’ türü cümleler gibi…”
