YAŞAYANLAR ANLATIYOR
Ağzımdan çıkanlara hakim olamadım
İş hayatına girerken babam beni karşısına aldı ve uzun bir nutuk çekti. “Kimseyle samimiyetin dozunu kaçırma. Patronuna karşı her zaman saygılı ol. Kızdığın günler olabilir, fevri davranma. Her şeyi güler yüzle söyle.” Ve daha neler neler… Hepsi bir kulağımdan girdi diğerinden çıktı. İşimi seviyordum, patronla aram da iyiydi, o kadar dikkat edecek ne vardı ki? Artık terfi beklemeye başladığım bir dönemde bir proje üzerinde tartışmalar yaşandı. Toplantıda herkesin önünde patronuma her şeyi doğru bildiğini sandığını ama patronların da yanılabileceğini söyledim. Aslında savunduğum konuda haklıydım ama egoma yenilmiş, yanlış cümleyi kullanmıştım. Hala şirketteyim ama terfiyi bir başka arkadaşım aldı. Ben de yeni bir şans elde etmek için umutsuzca bekliyorum. Beril, 30, Ankara
İçim çok dolu ama söyleyemiyorum
İş yerimdeki en samimi arkadaşımdan nefret ediyorum. Çelişkili bir durum ama ne yazık ki bu böyle. Kendisine hislerimi söyleyemediğim için o bunun farkında değil. Yüzüne karşı ona, “Bana verilen işlerin üzerine atladığın için sana kızıyorum. Her gün kıyafetlerimi eleştirdiğin için sana kızıyorum. İşe geç kaldığımda bunu herkese fark ettirmenden nefret ediyorum” diyemiyorum. Sadece biraz soğuk durmaya çalışıyorum ve o hiçbir şey anlamıyor. O kadar çok olay birikti ki bu saatten sonra hepsini söylemeye gücüm yok. Bu durum işyerindeki başarımı da etkiliyor. Merih, 28, İstanbul
Pes etmedim, kazanan ben oldum
İki yıllık üniversiteyi bitirdikten sonra iş hayatıma sigorta sektöründe başladım. Üç yılın sonunda bir gün en yakın arkadaşlarım ve müdürüm ekip olarak başka bir firmaya transfer olacaklarını açıkladılar. Hiçbir şeyden haberim olmamıştı. İşten ayrılmayı sektör değiştirmeyi düşündüm. Ancak yapmadım. İyi ki de yapmamışım. Bugün müdür koltuğunda ben oturuyorum. Cansu, 36, İzmir
Yaprak ÇETİNKAYA
Formsanté Dergisi Aralık 2011 sayısı
