Sabır ve disiplinle boyum uzadı!

Yeşim Nur

Bir işin altından kalkabileceğinize inandınız mı, onun üstesinden gelebiliyorsunuz. Ama her şeyden önce kendinize güvenmeniz şart. Önce kendimi tanıtayım. Adım Gürül Cengizoğlu. 20 yaşındayım ve halen Yeditepe Üniversitesi'nde Matematik Bölümü'ne devam ediyorum. Bende söz konusu olan büyüme hormonu problemini dolaylı olarak fark eden annem oldu diyebilirim. İki yaşımdan itibaren annem, yaşıtlarıma göre daha az geliştiğimi fark etmişti. 4 yaşına gelene kadar bu durumu gözlemlemeye devam etmiş. Boyumun gerçekten de uzamadığı anlaşılınca İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı'na götürmüş annem beni.

Burada çeşitli tetkikler yapıldı bana. Bir ay sonra sonuçlar geldiğinde sorunun büyüme hormonunun az salgılanmasından kaynaklandığı tespit edildi. Sonrasında şeker hastalarının insülin tedavisine benzeyen bir ilaç tedavisi uygulanmaya başlandı. Yani büyüme hormonu iğneleri. Ancak buna alışmak hiç de kolay olmadı. İlkokul 3. sınıfta bir haftalığına hastaneye yattım. Ailecek iğnelerin nasıl yapılacağını öğrenecektik. Çünkü 10 sene sürecek bir tedavi bekliyordu beni ve bu tedavi deyim yerindeyse yaşam biçimim olacaktı. Büyüme hormonu eksikliği nereden kaynaklanıyordu derseniz… O dönem de bir çok tahlil yaptılar. Bu arada kaynağı genetik olabilir mi diye anne ve babaya da bakılıyor. Çünkü ailemde de boyu çok kısa insanlar vardı. Bir de benim solunum yolları problemim vardı. Geniz eti problemim, sonra müzminleşen bademcik sorunum. "Acaba bu çocuk yeterince nefes alamıyor ve iyi beslenemiyor olabilir mi, tüm bunlar büyümeyi engelliyor mu?" diye bile araştırmışlardı. Çünkü büyüme hormonu eksikliğinin birçok sebebi olabiliyormuş.