Diğer
    Ana SayfaPsikolojiSosyal fobinizle yüzleşin!

    Sosyal fobinizle yüzleşin!

    -

     

    11072013 sosyalfobi4Sosyal fobiklerin çocukları

    Sosyal ilişkiden mümkün olduğunca kaçan sosyal fobik kişiler evlenmemeyi tercih etse de bazen de kendileri için seçilmiş bir eşe ‘evet’ diyebiliyorlar. Çocuk sahibi olan bir sosyal fobik, kendi çocuklarının da aynı sıkıntıları yaşamaması için bazen çok duyarlı davranıp mücadele verirken bazen de ‘Sert davranırsam dünyaya karşı o kadar güçlü olur’ şeklinde yanlış bir düşünceye kapılarak çocuklarına karşı katı olabiliyor. Bazı aileler ise çocuklarının yanlışlarını kendileri kapatma yolunu seçerek yine yanlış bir yol izleyebiliyor.

     

    YAŞAYANLAR ANLATIYOR

    - Advertisement -

    Çocukluğumu hatırlamak istemiyorum

    “Herkesin ‘aman ne uslu’ diye sevdiği, yaramazlık yapmayan, ortalık karıştırmayan, arkadaşları ile kavga etmeyen bir kız çocuğu idim. Kavga etmiyordum tabii çünkü aslında hiç arkadaşım yoktu. Okul hayatım çok zor geçti. Çoğunlukla sınıfın alay edileni oldum. Yalnız çocukların kendilerini derslere verdiği, okul başarısı ile kendilerini ispatladıkları düşünülür. Ben onu da yapamadım. Ne derslerle ilgilendim ne de sosyal bir hayatım oldu. Lise bitince iyi kötü bir üniversiteye kapağı atmayı başardım. 18 yaşından sonra da artık bu işin böyle gitmeyeceğini düşünüp bir psikoloğun kapısını çaldım. Şimdi çok daha iyiyim ama mümkün olsa çocukluk yıllarımı hafızamdan silip atarım. Ailemin benimle daha çok ilgilenmesini isterdim…”

    Leyla, 28, Ankara

     

    İnsanlardan korkuyorum

    “Beni ilk kez gören herkes mutlaka ne kadar ukala ve soğuk olduğumu düşünüyor. Öyle düşünmeleri hoşuma da gidiyor aslında. Çünkü içimde kendine güvensiz, çekingen, korkak bir ben yaşıyor. Üniversite öğrencisiyim. Benim için derse girmek, derste bir soruya cevap vermek, ders çıkışı kantine takılmak; bunların hepsi birer kabus. Kimseyle konuşmak istemiyorum çünkü konuşurken kızarıp kekeliyorum, sırtımdan soğuk terler boşanıyor. Dolmuşta benimle aynı durakta inen olmadığı zaman, ‘inecek var’ diyemediğim için kaç kez evimden birkaç durak ötede indiğimi hatırlamıyorum bile. İnsanlardan korkuyorum ve bu şekilde nasıl bir geleceğim olacak hiç bilmiyorum.”

    Nilay, 19, İstanbul

     

    Yaprak ÇETİNKAYA

    Formsanté Dergisi Eylül 2011 sayısı



    CEVAP VER

    Lütfen yorumunuzu giriniz!
    Lütfen isminizi buraya giriniz