Olumlamalar, 1920’li yıllardan bu yana düşüncelerimizi ve yaşamımızı değiştirmek için hayatımızda yer alıyor. Ancak değişimi başarmak için sözcüklerden daha fazlası gerekiyor…
Fransız Emile Coue, her sabah ve akşam hiç aksatmadan kendini şu sözlerle telkin etmiş: “Yaşadığım her gün, kendimi her yönden daha da iyi hissediyorum.” Coue, bu sözleri söylediğinde takvimler 1920’lerin ilk yıllarını gösteriyordu, tüm dünyayı derinden sarsan bir savaşın sonrasını… Coue, yaşadığı günlerde takındığı iyimser tavrını yenileyerek, bu kez de, “Birinci Dünya Savaşı geride kaldı. Şu andan itibaren her şey daha iyi olacak” demeye başladı. Yaşamı günden güne daha da iyiye giden Coue, kendi buluşu olan “kendini iyimserce telkin yöntemi”ni çevresindekilerle de paylaştı. 1920’ler çok güzel geçti, ta ki 1929’daki Büyük Buhran ve İkinci Dünya Savaşı günlerine dek…
Emile Coue’den yaklaşık 50 yıl sonra, bu kez de Louise Hay, Coue’nunkilere benzer onlarca yeni olumlamayla dikkat çekti. Ardından tespitlerine teşhis de ekleyerek, “Eğer sırtınız acıyorsa, bu, dünyada desteklenmediğinizi düşündüğünüz anlamına geliyor” dedi. Tedavi için de şu olumlamaları önerdi: “Biliyorum ki yaşam her zaman beni destekler!” Bu sayede birçok kişinin sırt ağrıları kayboldu. Doğru yerde, doğru durumda, doğru olumlama kişilerin hep yanında oldu.
Olumlama mekanizması nasıl çalışıyor?
Aklımız, dünya hakkında ne söylediğimize ve amaçlarımızı nasıl biçimlendirdiğimize karşı çok dikkatli… Kendimize güvenerek, içten bir isteğimiz olursa içinde bulunduğumuz durum değişebiliyor. Evet, bu kesinlikle sihirli bir güç… Adeta plasebo ilaçları gibi, isteklerimizin gerçekleşmesi bize kendimizi iyi hissettiriyor.
Olumlamanın üç ana özelliği var:
˙ Olumlama kesinlik içeriyor. Bizi daha sağlam ve dik tutan bir güç gibi, tutku ve güçle söyleniyor.
˙ Olumlama birinin kendi varlığıyla uyumlu oluyor. Onun hayatınızdaki bir an ya da yaşamınızın bir bölümündeki duruma uygunluğunu hissediyorsunuz.
˙ Olumlamanın, olumlamayı gerçek yapmak için evrensel enerjiyi çeken bir çeşit manyetik gücü bulunuyor.
Olumlamalar neden çalışmaz?
Gazetede son piyango talihlisinin her sabah aynaya bakıp, “Piyangoyu kazanacağım!” dediğini okudunuz. “İşte!” diye düşünüyorsunuz; “Belki de güçlü niyetler işe yarıyor”. Sonra birkaç milyon insanın aynı şeyi söylediğini ve biri dışında, hepsinin yanıldığını fark ediyorsunuz. İyi ama hangimizin sonuçlanmamış dileklerden oluşan bir geçmişi yok ki? Belki birçoğumuzun sabrı zorlandı ve kırıldı bu yolda. Hatta şu anki durumun acımasız gerçeklerini uzun bir süre yok sayarak, ardından kendi düşüncelerimize de inanmayacağız… Peki şu ana kadar yanlışlık yapmış olabileceğinizi düşündünüz mü? Belki de doğru şeyi dilemiyordunuz. Olamaz mı? O yüzden tekrar deneyin… Ve tekrar… Ve tekrar…
Olumlamalara başladıktan kısa bir süre sonra istediklerinizi aslında hak etmediğinizi düşünecek, koyduğunuz hedeflerin işe yaramaz olduğu fikrine kapılacaksınız. Olmasını istediğiniz bir şey düşünün. Siz daha nasıl olacağını biçimlendiremeden, düzinelerce aykırı düşünce ortaya çıkacak: Kendini suçlama, böyle hedefler belirlediği için kendisiyle alay etme, geçmiş başarısızlıkların tekrar tekrar hatırlanması gibi… Bunları üzüntü kaynağı değil de, dikkat dağılması olarak adlandırırsanız, emin olun kendinizi daha iyi hissedeceksiniz. Gerçek şu ki, olumlamalar işe yarar ve işe yaraması gerekir; yeter ki siz bunları uygulama konusunda daha akıllı olun.
