Bir zamanlar çok rejim yaptım

Müzisyen Demir Demirkan için her şey elbette Eurovision Şarkı Yarışması'nda Türkiye'ye kazandırdığı birincilikle başlamadı. Öncesinde de zaten tanınan bilinen bir müzisyendi ama şimdi kariyerinde farklı bir yere doğru gidiyor. En azından yurt dışında kapılar ardına kadar açılıyor, o da bunları değerlendirebiliyor.
Demir Demirkan, şu sıralar stüdyoya kapanmış harıl harıl çalışıyor. Bir taraftan yurt dışında yayınlanmak üzere hazırlanan single, diğer taraftan önümüzdeki ocak ayında Türkiye'deki dinleyicileri için Türkçe albüm. Demir'le Beyoğlu Soho Teras'ta konuştuk.
Doğrusu manzara müthiş. Sağ tarafta alabildiğine uzanan İstanbul, Boğaz, Sarayburnu, Topkapı Sarayı. Diğer yanda St. Antuan Kilisesi. Doğrusu bizim bulunduğumuz noktada, bizden tepede bir Odakule kalıyor. İnsan, Yahya Kemal'i anmadan edemiyor bu noktada: "Sana dün bir tepeden baktım aziz İstanbul " diye.
Soho'nun manzarası tahmin edeceğiniz gibi gece de müthiş. Biz piliç sarma, zeytinli bonfile ve caprese siparişi vererek sohbete başladık.

Acaba Demirkan'ın hayatında müzik dışında neler var? Gülerek başlıyor anlatmaya "Bir sürü spor yaptım ben. İlk başta lisanslı yüzücüydüm. İzmir'de büyümemden dolayı bolca windsurf yaptım. Su kayağı filan. Üniversite Ankara ve Los Angeles filan olunca salona girip spor, fitness yaptım. Lisede voleybol oynamıştım. İstanbul'a geldikten sonra Kung-Fu çalışmaya başladım. Özellikle Uzakdoğu felsefesine merakımdan dolayı.. Yakın dövüş Aikido.. Şimdi daha barışçı bir spor yapıyorum. Yine Uzakdoğu'dan gelme, Tai chi'ye benzeyen bir şey.. Adı xing shen zhuang fa. (Sin şın juan fa diye okunuyor. Ben de yazılı aldım bu ismi..! Bedeni, zihni, bilinci, enerjiyi, ruhu özgün ve bozulmamış formunda yeniden yapılandırma çalışması demekmiş.) Bunu yapan çok az kişi var. Çok içsel bir çalışma zaten."

Aslında bayılıyorum yemek yemeye. Genelde Güney ve Güneydoğu mutfağını seviyorum. Adana doğumluyum oranın yemekleri inanılmaz." İyi güzel de bu yapılan meditatif sporlar belli bir beslenme tarzını gerektiriyor diye bilirdik biz" Söz yine Demir Demirkan'da. "Böyle şeylerle ilgilenenler vejetaryen olmak lazım sanırlar. Yaşıyorsak, bu dünyadaysak ve fiziksel boyuttaysak bu boyutun tadını tamamen sonuna kadar çıkartmak gerekiyor. Dolayısıyla vejetaryen olup kendini et yemekten kısıtlamak ya da ne bileyim işte bunu yapıyorsam, bunu yapamam deyip kendini gerçekten bir şeylerden soyutlamakla yoldan çıkmış oluyorsun. Yine zihninin sana koyduğu kurallar dahilinde yaşamaya çalışıyorsun ki, bence yapılan en büyük günah budur!"
Bayağı vejetaryen yaşadım zamanlar oldu. Mesela bir sene hiç et yemedim. Bir sürü başka diyetler, sırf protein diyetleri yaptım. İnsülin, basit karbonhidratları elimine eden bir diyet şekli var ve inanılmaz kilo veriyorsun. Ama öbür hayatına döndüğün zaman maalesef korkunç oluyor.. Glisemik indeksi düşük olan yiyeceklerden yediğin zaman kilo veriyorsun haliyle. Biraz da spor yaptığın zaman iki haftada inanılmaz kilolar veriyorsun ama tekrar geri geliyor."