Ölüm anında neler oluyor? Bu sorunun yanıtı her dönem çok merak edilenler arasında. Ancak bilim insanları bu kez bu soruya yanıt verebilecek tespitlerde bulunmuş olabilir. Araştırmanı detaylarına birlikte bakalım…
“Rt.com”un aktardığı habere göre bilim insanları, 87 yaşındaki bir epilepsi hastasının kalp krizi geçirmesinin ardından ölümünün gerçekleştiği sırada kayıtta olan Elektroensefalografi (EEG) ile beyin hareketliliğini inceleme imkanı buldu.
Ölmekte olan bir insanının beyninin işlevleri “rüya gören, geçmişi hatırlayan veya meditasyon yapan” bir insan beyniyle büyük benzerlik gösteriyor.
Çalışma hayatını kaybeden kişinin beyin aktivitelerinin 15 dakika boyunca devam ettiğini gösteriyor.
Araştırma ekibinden Dr. Ajmal Zemmar, kişinin ölümünden önce beynin, insan ömründeki önemli anları son kez hatırlayabileceğine işaret etti. Zemmar, beyin hareketliliğinin hayatın ne zaman sona erdiği ve organ bağışının zamanlamasına dair algıları değiştirebileceği görüşünde.
ARAŞTIRMA NELER SÖYLÜYOR?
Araştırma insanların ölümlerinden önceki anlarında hayatlarının gözlerinin önünden geçtiğini gerçekten görebileceklerini ortaya koyuyor.
Bulgular, başlangıçta, Estonya’daki Tartu Üniversitesi’ndeki bir ekibin epileptik nöbetler hakkında bilgi almak için beyin aktivitesi üzerinde çalıştığı bir hastanın EEG cihazı tarafından izlenirken kalp krizi geçirip ölümüyle tesadüfen ortaya çıktı.
Cihaz, hastanın öldüğü sırada beyin aktivitesinin yaklaşık 900 saniyesini kaydederek bilim adamlarına, kalp atmayı bırakmadan 30 saniye önce ve sonra hastanın beynine tam olarak ne olduğuna odaklanma fırsatı verdi.
Raporun açıkladığı gibi, EEG kaydı, rüya görme ve hafıza geri çağırma ile ilişkili gama salınımlarında bir artış gösterdi.
Araştırmayı yürüten araştırmacılar, ölmekte olan hastalarının ‘hayatın son hatırlamasını’ yapıyor olabileceğini öne sürüyor.
Louisville Üniversitesi’nde beyin cerrahı olan Ajmal Zemmar, “Beyin, hafızanın geri çağrılmasıyla ilgili salınımlar üreterek, ölüme yakın deneyimlerde bildirilenlere benzer şekilde, ölmeden hemen önce önemli yaşam olaylarının son bir hatırlamasını yapıyor olabilir” dedi.
Araştırmacılar, salınımların daha önce ölmekte olan sıçanlarda gözlemlendiğini ve bunun, memeli beyinlerinin ölüm sırasında bir ‘bir dizi stereotipik aktivite modelinden’ geçebileceğini öne sürdü. (Kaynak)
Bu bulgular için çok daha fazla araştırmaya ihtiyaç var, ancak araştırmacılar hastalarında gözlemlenen aktivitenin, ölmekte olan insanların sevdikleri için bir ‘umut kaynağı’ olarak görülebileceğine inandıklarını söyledi.
Zemmar, “Bu araştırmadan öğrenebileceğimiz bir şey şudur: Sevdiklerimizin gözleri kapalı ve bizi dinlenmeye bırakmaya hazır olmalarına rağmen, beyinleri hayatlarında deneyimledikleri en güzel anlardan bazılarını tekrar ediyor olabilir” dedi.
