Yetişkinlere
➤ Göz teması kurmaktan korkuyorsanız
➤ Dikkatiniz tamamen dağınıksa
➤ Hiçbir şeye ‘hayır’ diyemiyorsanız
➤ Durmadan eleştirilmekten korkuyorsanız
➤ Topluluk içinde farklı fikirlerinizi dile getiremiyorsanız
➤ Tek başınıza alışverişe gidemiyorsanız
➤ Yabancı yerlere giremiyorsanız
➤ İneceğiniz yeri söylemekten çekindiğiniz için dolmuşa binmiyorsanız
➤ Hatalı bir mal satın aldığınızda iade etmekten çekiniyorsanız
➤ İhtiyacınız olduğu halde dışarıda tek başınıza tuvalete gidemiyorsanız
➤ Kızarıyor, titriyor, terliyorsanız, çarpıntınız varsa Mutlaka psikolog desteği almanız öneriliyor.
YAŞAYANLAR ANLATIYOR
Çocukluğumu hatırlamak istemiyorum
“Herkesin ‘aman ne uslu’ diye sevdiği, yaramazlık yapmayan, ortalık karıştırmayan, arkadaşları ile kavga etmeyen bir kız çocuğu idim. Kavga etmiyordum tabii çünkü aslında hiç arkadaşım yoktu. Okul hayatım çok zor geçti. Çoğunlukla sınıfın alay edileni oldum. Yalnız çocukların kendilerini derslere verdiği, okul başarısı ile kendilerini ispatladıkları düşünülür. Ben onu da yapamadım. Ne derslerle ilgilendim ne de sosyal bir hayatım oldu. Lise bitince iyi kötü bir üniversiteye kapağı atmayı başardım. 18 yaşından sonra da artık bu işin böyle gitmeyeceğini düşünüp bir psikoloğun kapısını çaldım. Şimdi çok daha iyiyim ama mümkün olsa çocukluk yıllarımı hafızamdan silip atarım. Ailemin benimle daha çok ilgilenmesini isterdim…” Leyla, 28, Ankara
İnsanlardan korkuyorum
“Beni ilk kez gören herkes mutlaka ne kadar ukala ve soğuk olduğumu düşünüyor. Öyle düşünmeleri hoşuma da gidiyor aslında. Çünkü içimde kendine güvensiz, çekingen, korkak bir ben yaşıyor. Üniversite öğrencisiyim. Benim için derse girmek, derste bir soruya cevap vermek, ders çıkışı kantine takılmak; bunların hepsi birer kabus. Kimseyle konuşmak istemiyorum çünkü konuşurken kızarıp kekeliyorum, sırtımdan soğuk terler boşanıyor. Dolmuşta benimle aynı durakta inen olmadığı zaman, ‘inecek var’ diyemediğim için kaç kez evimden birkaç durak ötede indiğimi hatırlamıyorum bile. İnsanlardan korkuyorum ve bu şekilde nasıl bir geleceğim olacak hiç bilmiyorum.” Nilay, 19, İstanbul
Yaprak Çetinkaya
Formsante Dergisi Eylül 2011 Sayısı
